Maxmur’da Ölmek Zamanı - Av. Mahmut ALINAK

Maxmur’da Ölmek Zamanı

Yazar: Av. Mahmut ALINAK |  Tarih: 26 / 10 / 2023 |  Yazı Okunma: 238

---

Maxmur Kampı, Venedik'te Ölüm ya da Nil'de Ölüm gibi romanlara konu olacak sıradan bir hikâye değil, kaderine el konulmuş bir halkın acıklı hikâyesidir.

15 Ağustos 1992 günü gecenin bir vakti devlet güçleri PKK ile çatışma süsü vererek Şırnak’ı top ateşine tuttular. Aralarında kadın ve çocukların da olduğu 18 kişi öldürüldü, yaklaşık yüz kişi de yaralandı.

Biz bir grup milletvekili ertesi gün Şırnak’a gittik. Gördüğümüz manzara dehşet vericiydi. Şehir harabeye dönmüştü. Hatırladıkça hep aynı acıyı yaşarım: Bir baba yer yatağında yanarak kül olan üç küçük çocuğunu kemiklerini bir poşete koyarak defnetmişti.

Evi havan toplarıyla yerle bir edilen Trabzonlu bir memur, “Gördüğünüz bu eşyaları almak için koca yirmi yıl çalıştım. Tüm emeğim birkaç dakika içinde yok olup gitti. Ben de ‘Apocu’muydum? Ben Trabzonluyum ve Kürt de değilim,” diyordu. Sinirinden zangır zangır titrerken, karşıdaki Cumhuriyet Meydanı’nı eliyle gösterip, “İşte buradan ateş edildi. Panzerlerden ateş ediliyordu, kendi gözlerimle gördüm. PKK yoktu. Bu işi yapanlar özel timler ve askerdi. Bunlar düşmana bile yapılmaz. Ne günahımız vardı bizim?” diye feryat ediyordu.

25 Ağustos 1992 tarihli gazeteler o Trabzonlu memurun çığlığını, “Biz PKK’li Olduk, Tanklar Bizi Bombaladı,” başlığı ile verdi.

O korkunç geceyi bir kitabımda uzun uzun anlattım.

Şırnak’ta can güvenliği kalmayan halk bir kuşluk vakti eşyalarını yükledikleri traktörlerle şehri terk edip sınırın Irak tarafına geçtiler. Biz acı bir çaresizlik içinde o perişan insan selinin arkasından bakakalmıştık. 

Maxmur Kampı’na giden yolun taşları o zaman devlet tarafından işte böyle döşendi.

Ne var ki, halk yerini yurdunu terk edip sığındığı o kampta da rahat bırakılmadı. “PKK’ye lojistik destek sağlıyorlar,” gerekçesiyle hep taciz edildiler; bombardımanlar hiç eksik olmadı.

PKK’nin birkaç hafta önce İç İşleri Bakanlığı’na dönük intihar eyleminden sonra da kamp yine bombalandı, sivil insanlar öldürüldü. Halk şimdi diken üstünde, ne yapacağını ve nereye gideceğini bilmiyor!

Görünen o ki, devlet işbirlikçi olmayan Kürtlere ölümden başka bir yol tanımıyor. 

Mademki devlet bizi ölüm korkusuyla hizaya getirmeye çalışıyor, bu korkuya direnmek artık bir onur meselesidir.

Onur söz konusu ise, ölüm bir çocuk oyuncağıdır.

Siyaset öncüleri, aydınlar ve ölümle korkutulmayı onur sorunu olarak gören bizler, herkes; binler, on binler halinde Maxmur’a ölüm yolculuğuna çıkmalıyız.

2006’da DTP Kars il başkanı olduğum günlerde biz parti olarak böyle bir yolculuk başlatmak istemiştik. Kars TEM polisleri geceleri üniversiteli gençleri evlerini basıp gözaltına alıyorlardı. Ben merkez ilçe başkanımızla birlikte gittiğimiz TEM amirine, “Bugünden sonra bir tek genci bile gözaltına alırsanız, biz protesto olarak şehri terk edip Kars’ın düzüne Özgürlük Çadırları kurarız. Bizi orada da taciz ederseniz Maxmur’a yürürüz. Ama bir gün yüzbinler halinde geri döndüğümüzde sizler artık buralarda olmayacaksınız,” demiştim. Bu restim işe yaramış, il başkanı olduğum sürece gençler gözaltına alınmamıştı.

Dünya tarihi defalarca göstermiştir ki, özgürlükler ancak ölüm pahasına elde edilir.

Çin, Hindistan ve daha birçok ülke çıktıkları ölüm yolculuklarında özgürlüklerine kavuştular

Çağrım siyaset öncülerine ve aydınlaradır.

Maxmur’da ölmek vaktidir.

23:16

Yazarın diğer yazıları
Maxmur’da Ölmek Zamanı Ortak Vatan ve Türkiyelileşmek Üzerine 'IŞİD Saldırısından Hemen Önce Peşmerge Gelip Silahlarımızı Topladı' Kobani Davası Hak ve Özgürlükler İçin Altın Bir Fırsattır Soykırım ve Bir Çözüm Projesi Özgürlük İçin Birlikte Ölmeyi Emreden Önderler Kapitalizme ve Sömürgeciliğe Karşı Birlik NÜSRET DEMİRAL Ben Mehmûd Avdo’yum Darağacında Yazılan Tarih İlk Katil İnsan Çobanlarla Doktorların Eşit Olduğu Ülke Uzun Ve Lezzetli Yaşamın Sırrı Evim Ve Yüreğim Afganistanlı Sığınmacılara Açıktır Çocukluğunu Arayan Adam Kader Arkadaşları Deniz Poyraz’ın Vasiyeti Zero’nun İşgale Karşı Giriştiği Ölüm Kalım Mücadelesi 77 Yaşındaki Ahmet Sılık, Menemen Cezaevi’nde Ölüme Terk Edildi Kadın Yalakalığı Yarın Kara Gün’dür Dünya Tarihine Altın Harflerle Yazılan İki Kürt Önder Bu Utançla Nasıl Yaşıyorsunuz Bugün Yaşananlar 29 Yıl Önceki Stratejik Hataların Sonuçlarıdır Yaşasın Bağımsız Karabağ Halk Cumhuriyeti! İranlı Kürt Genci Ali Hajılon Nerede? Alevi Olduğunu Bile Söyleyemeyen Kılıçdaroğlu Mu Kürt Sorununu Çözecek? Acil Gündem; Hapishaneler Nasıl Boşaltılır Bazıları, “Bu Kadarı Da Fazla” Diyecek Ama... İnsanları Depremler Değil Hükümetler Öldürüyor Bedeli çile Olan Bir Aşk Hikayesi Kahkaha Eylemini Başlatıyorum Oğlu Hapishanede Olan Bitlisli Babanın Feryadı Avrupa'nın Korkusu Ve kürtler Göçmen Kadınlara Açık Mektup Ücretsiz Avukatlık Ve Servetler Değerinde Altın Bir Gülüş O Kadının Avukatlığını Ücretsiz Üstlenmek İstiyorum Horozlardan İnsanlık Dersleri Dünya Böyle Anıtlaşan Halkları Da Gördü Ölümün Köpekleştiği An Kendi Türüne Düşman Başkasına Köpek Sarışın Bakışlı Kadın Kız Neden Hep Ermeni Olur? Öksüz Bir Şehir KÜHEYLAN Dünya Tersine Dönmeye Başladı! Kır Zincirlerini Katalonya Kendine Katil Edilenler Ve Aysel Tuğluk’un Annesi Kötü Bir Kitabın Mütevazi Hizmeti Zenginin Köpeği Girer Ama Halk Giremez Kars Ya Ankara’ya Kapılarını Kapatmalı, Ya Da… AĞALARIN RÜŞVET VERDİKLERİ ÇOCUK TUHAF ŞEY KÖPEKLER CUMHURİYETİ SANA GELEN ÖLÜM BANA GELSİN Ailelere Biçilmiş Ateşten Bir Gömlek Pirtûk û Wêje, Yazar Mahmut Alınak ile Söyleşi HERKESİN OKUMASI GEREKEN BİR YAZI BİZ BUFALOLAR KADAR BİLE OLAMADIK GÜNAHLARINIZI AĞRI DAĞI BİLE TAŞIYAMAZ TARİHTEN ANILAR-14 AĞUSTOS 2014 DİGOR KATLİAMI Gün Kahramanlık Pozu Verenlerin Değil Fedakâr İnsanların Günüdür HERKESİN SEVGİLİSİ MÜLK VE SERVETLER HALKINDIR

Henüz yorum bulunmamaktadır. İlk yorumu siz yapabilirsiniz.

Ad, Soyad	*
E-Mail	*
	Kalan karekter sayısı:
Yorum	*
	Güvenlik kodunu giriniz: *
	(* Doldurulması zorunlu alanlar)