Kentlere Mektup: Bir İnsan, Doğduğu Kente Neden Mektup Yazar?

Şiiri Özlüyorum imtiyaz sahibi Sevgili Fuat Çiftçi ve yazar Seçkin Zengin’in “Kentlere Mektup” Projesinde Iğdır için bana dediklerinde yürek çarpıntılarıma yine yüreğim şahit. Kitap kalınlığı formatına göre 16 kalem tutan arkadaştan istedim. Hepsi yüreğini ortaya koydu. Kitap çıktı. Adresleri sevgili Fuat’a ilettim yakında adrese ulaşacak.

Bu sorunun cevabı, haritalarda yer alan bir noktanın ötesindedir. Bir kent, sadece taşların, sokakların, binaların toplamı değildir. Kent, insanın evi, ilk hatırası, ilk nefesi, ilk suskunluğu, ilk düşüdür. 

Bir şehre mektup yazmak, geçmişin tozlu raflarını açmak değil, duyguların zamanla konuşmasını sağlamaktır.

 

Çocukluk bir şehrin sokaklarında başlar. Kimi yerde bir çeşmenin yanındaki sessizlik, kimi yerde bir kahvenin dumanında çözülen gülüş… İşte bunun için bir kente mektup yazılır: O ilk defa öğrendiğin “güven” duygusunu selamlamak için, atacağın ilk cesur adımın gölgesine teşekkür için ve belki de kim olduğunu öğrendiğin o ilk yerle yüzleşmek için.

 

Bir kenti yaşamak, hafızanın en derin katmanında bekleyen sesleri uyandırır. Mektup, seslerin yazıya dökülmüş hâlidir. Dolayısıyla bir kente mektup yazmak, sadece geçmişi sahiplendiğini söylemek değil, o geçmişle bugün arasında bir köprü kurmaktır.

Bir insan “nereden geldiğini” bilmeli ki “nerede durduğunu” anlayabilsin. O mektup, kendi geçmişinden sana gönderilmiş bir davettir: “Buraya baktın mı? Buraya kulak verdin mi? Burayı hissettin mi?”

 

İşte bu yüzden bir insan doğduğu kente mektup yazar. Çünkü bir gün uzaklara gittiğinde bile, o kent hep içindedir.

Bir mektup, belki yollardan çok daha uzaktır, yüreğe yazılmış bir köprüdür. O köprü, zamanın ötesine uzanır.

Bir insan doğduğu kente mektup yazar çünkü doğduğu yer, “nereden geldiğini” hatırlatan ilk referanstır. Hatırlamak, yeniden kendini bulmaktır.

Doğduğumuz şehir, gelgitlerimizin ilk limanıdır. Orada sevdiklerimizle yürüdüğümüz dar sokaklarda, kaybolduğumuz sıcak yaz öğleden sonralarında, ilk defa anladığımız vedalarda ruhumuzun ilk parçaları saklıdır.

 

Bir kent, bu parçaları unutulmaz kılar. Ve bir gün kalem elimize aldığımızda, bu parçaları yazıya dökmek isteriz.  Çünkü hiçbir şehir yalnızca mekan değildir. Bir mektup, şehre duyulan özlemin somut hâlidir. Sözle söyleyemediğin “seni unutmadım”, hasretle dolu “sana hâlâ ihtiyaç duyuyorum” ve bazen de sadece “orada olduğum günleri seviyorum” cümlelerinin yazıya dökülmüş hâli…

Bunlar sadece birer dize değildir, ruhun kendiyle, geçmişiyle ve geleceğiyle kurduğu bir köprüdür.

Bir insan doğduğu kente mektup yazar çünkü o kent, ilk haykırışını duyduğu yerdir, ilk gülüşünü öğrendiği yerdir, yıkıldığında ayağa kalkmayı öğrendiği yerdir. Bir şehrin sokaklarıyla kurulan bağ, insanın kendi damarlarını tanıması gibidir. Yaşadıkça, dünya ne kadar genişlerse genişlesin, o ilk mekanın yankısı hep kulaklarında çınlar.

 

Ben kimim derken, şiirle konuşan bir kadınım aslında. 

Ve bu şiirin temelini, sesini, kökünü Iğdır’a borçluyum. 

Çünkü ben kelimeleri önce orada duydum; 

ninelerimin dua gibi konuşan ağızlarında, 

çocukken kurduğum düşlerin içindeki o tatlı Azerbaycan şivesinde.

 

“Gönlüm açıldı” demekle kalmazdık, “ürəyim gülümsədi” derdik. 

Yani kelimeyle sadece konuşmaz, yaşardık. 

İşte ben o sözcüklerin içinden şiir süzdüm kendime.

 

Azerbaycan Türkçesinin zengin konuşma dili, 

beni hem ana dile bağladı hem şiirin kalbine. 

 

Duyguyu süslemek değil, özünü yaşatmak öğrendiğim şeydi. 

O yüzden benim şiirimde süs değil, toprak vardır; 

o toprak da Iğdır’ın, Aras’ın, Ağrı’nın sesidir. O topraklara borçluyum. 

 

Bizim oralardan şiir akar… 

Tıpkı Aras’ın suyu gibi: yumuşak, derin, ama taşı delen cinsten.

Fatma Aras

16:24

Haber tarihi: 23 / 12 / 2025
Haber Okunma: 263
Haber Yorumları: 3

Bu içeriğe yapılan yorumlar (3 Yorum)

3 - Müslüm Kabadayı 23/12/2025

Sevgili Seçkin Zengin'in kentlere mektup başta olmak üzere "mektup" türünü birçok alanda işlevsel hale getirmesi ne kadar anlamlı oldu ki, Fatma Aras'ın bu yazısını okuyunca "ürekten anladım." Şiiri Özlüyorum dergisi adına Fuat Çiftçi'nin bu kitapları okurla buluşturması da bir o kadar güzel... 2007 yılında Doğubeyazıt'taki İshak Paşa Sarayı'na 99 yıl emek veren bütün yapım ustalarını ve işçilerini selamladıktan sonra Ağrı Dağı eteklerinden geçerek gözlerimi yeşerten Iğdır Ovası'nı merhaba demiştim. Bu kitaba emeği geçen arkadaşlarımızı da kutluyorum.

2 - Muzaffer Dilek 23/12/2025

Yazar Seçkin Zengin, şehir mektupları ile farklı bir yazın türünü başarıyla sürdürmektedir. O, bir Yazar olarak doğdukları şehirlerden çeşitli sebeplerle ayrılmış olanları bu kitaplar vasıtasıyla şehirleriyle tekrar buluşturmaktadır. Övgüyü hak eden bir emek ve çaba. Iğdır'da 1990 yılında, yani daha ilçe statüsündeyken Mülkiye Müfettişi olarak görev yapmıştım. Anılarımda yer almış bir kent. Ben de uzun yıllar doğduğu şehirden uzak kalmış bürokrat olarak Seçkin Bey vasıtasıyla doğduğum şehir Aksaray'a bir bakıma mektupla döndüm. Eminim ki Iğdırlılar da bu mektuplarda kendilerini bulacaklardır

1 - Hayrettin KARAKAYA 23/12/2025

Ellerinize kaleminize sağlık her şaiir sizin gibi memleketine sevdalı olsa o memleketler ihya olurdu Aras nehri gibi akıcı olmuş .

Ad, Soyad	*
E-Mail
	Kalan karekter sayısı:
Yorum	*
	Güvenlik kodunu giriniz: *
	(* Doldurulması zorunlu alanlar)